18 januari 2021 De postgebouwen van Ton de Bie – een interview

Geboren in Zwolle op 26 augustus 1959.  Werkzaam bij Post van 1 september 1978 tot 1 juli 2018

Ton is een oud collega die een mooie carrière bij Post gemaakt heeft. Hij ging met pensioen als manager van het HR Shared Service Centrum. Van Ton weten we dat hij als jongeman aan het loket zijn carrière gestart is. We vragen hem waar dat was en in welke postgebouwen hij in de loop der jaren heeft leren kennen.

G: Ton, het schijnt dat je uit een echte postfamilie komt. Kun je daar wat meer over vertellen?

T: Zeker! Mijn vader is geboren op 19 maart 1933. Op 30 januari 1956 kwam hij in vaste dienst tot besteller der PTT bij het districtspostkantoor in Zwolle. We hebben nog zijn officiële aanstellingsbrief ondertekend door de toenmalige directeur van het postdistrict. Maar voor hij naar Zwolle trok was hij al drie jaar telegrambesteller in zijn geboorteplaats Epe.

G: Hoe lang heeft hij in Zwolle gewerkt?

T: Mijn vader was de meeste jaren besteller in Zwolle, maar hij heeft ook nog jaren als expediteur gewerkt. Dan moest je alle woonplaatsen van Nederland uit je hoofd kennen. In 1975 werd hij afgekeurd. De zeer gerespecteerde districtsdirecteur, de heer Korteweg kwam persoonlijk op bezoek. Het leek wel of de koningin kwam, zo hard werd er in huis gepoetst. Iedereen werd in nette nieuwe kleren gestoken. Maar het was mooi dat zo’n man dat deed.

G: Welke herinneringen heb je zelf aan dat districtspostkantoor?

T: Het districtspostkantoor aan de Westerlaan is in 1972 geopend in Zwolle. Beneden was het lokettenbedrijf met daarachter de aan- en afvoer en een groot gedeelte waar de postzakken terecht kwamen via de glijbanen naar de postkarren. Als kind gebruikten we de glijgoten op de drie openingsdagen, tijdens het Open Huis, als glijbanen. Aan de achterkant was de aansluiting op het postperron.

G: Ik zie op de foto ook een torenflat. Wie werkten daar?

T:De tweede verdieping was voor de bestelling en er waren kantoren en de kantine. Later werkte ik daar en ik herinner me de kroketten voor 40 cent en een uitsmijter voor f 1,50. De rest van de acht etages waren kantoren van het postdistrict.

G: Je kwam daar dus ook aan het werk? Rechtstreeks vanaf de schoolbanken?

T: Nee. Zeker niet. Mijn eerste ervaring was als vakantiewerker, als besteller. Ik herinner me nog dat we met de postbodes naar de buitenwijken van Zwolle fietsten en dat we de heer Korteweg tegenkwamen.  In koor werd er “goedemorgen meneer” geroepen. Op een manier die je tegenwoordig niet meer ziet…..

G: Nu word ik nieuwgierig. Wanneer ben je dan wel “echt” bij post begonnen?

T: Na de HAVO heb ik gesolliciteerd bij de ABN. Met nette jas, broek en stropdas vroeg ik bij de balie van het districtskantoor naar de directeur (op advies van mijn vader). Een maand en twee gesprekken later werkte ik bij de bank als kredietbewaker. Maar ik vond het echt helemaal niets. Toen hoorde ik van mijn vader dat er cursussen voor kantoorambtenaren gestart werden. Dat woord heb ik daarna nooit meer voluit uitgesproken. Want in de afkortingenwereld van het overheidsbedrijf werd dat kta.

G: Ze namen je dus aan. Waar kreeg je je opleiding? Ik begreep dat zo’n opleiding wel een jaar kon duren.

T: Zeker! Negen maanden stonden er voor. Maar ik heb een prachtige tijd gehad. In het najaar van 1978 begon mijn opleiding. Het opleidingscentrum van het postdistrict was boven het kantoor aan de Nieuwe Markt in Zwolle.  De meeste praktijktijd gedurende mijn opleiding brachten we door aan het Alexanderplein, tegenover het gemeentehuis in Nijverdal. Ze wisten niet hoe de tijd te vullen leek het wel, want we kregen zelfs sportlessen. Die waren aan mij niet zo besteed. Ze huurden daar ene Spanhaak voor in, de trainer van PEC Zwolle. Het mocht wat kosten!

G: En daarna echt aan het werk!

T: Korte tijd in Zwolle, maar ik zocht toch meer de gemoedelijkheid van de kleine kantoren.

G: Welke waren dat zoal?

T: Ik heb o.a. vervangen in kantoor Urk. Een tijdje terug zag ik een Urker koor bij Nederland Zingt. Toen herinnerde ik me dat daar bij de loketten en dus ook bij het publiek (zo werden de klanten toen genoemd) het gezang van de postbodes hard te horen was. Ik vond het eigenlijk geweldig.

Ik ben nogal onrustig van aard, dus ik zwierf nogal rond. Ik heb ook gewerkt in Elburg, Wanneperveen, Meppel, Hardenberg, Coevorden, Balkbrug, Nieuwleusen en Deventer. En ongetwijfeld vergeet ik er nog een paar. Ook heb ik in Zwolle gewerkt bij het afrekenloket met de bestellers. Toen ging er nog heel wat geld om bij de bestellers. Denk bijvoorbeeld aan pakjes onder rembours. Kon je als je wat bestelde het pakje bij de postbode afrekenen.

G: Je laat een foto zien uit 1983 van jezelf met heel veel andere mensen in uniform en in pak. Waar is dat?

T: In het begin van de jaren tachtig kwam ik terecht in Dedemsvaart. Ik ben nog altijd dankbaar dat ik daar de kans kreeg om door te studeren. Alle kosten van de avond-HEAO werden vergoed en ik kreeg een halve dag vrij per week. Daarna kreeg ik ook de kans om me verder in het financiële vakgebied te ontwikkelen en kreeg ik een baan bij de afdeling Financieel Economische Control van het postdistrict Zwolle, bij de heer Bos. Ik kreeg direct al van de collega’s te horen dat daar niet mee te spotten viel!

G: En wat daarna?

T: Ach, daarna, ging ik van het ene kantoorgebouw naar het andere. De controlafdeling van de Regio NO in Groningen, chef Financiën Administratie en Control van het Rayon Twente in Hengelo, manager FSSC in het hoofdkantoor in Den Haag, CFO van Cendris en tot mijn pensionering manager van het HR Shared Service Centrum in het voormalige hoofdkantoor van de Regio Centrum in Utrecht. Maar nooit meer was het zo kleurrijk als in de jaren dat ik van het ene postkantoor naar het andere zwierf en rechtstreeks contact had met “het publiek”.

G: Ton, dankjewel voor dit inkijkje in je persoonlijke postgeschiedenis!

Meer info over de postgeschiedenis van Zwolle:

https://www.vanwelie.com/gerard/phzwolle/Zwolle%20postkantoren.html