Van postbode tot datasteward
Een interview met Koos Boom op 14 maart 2022
Via een wederzijdse (oud-)collega kom ik in contact met Koos Boom. We maken een afspraak om een keer bij te praten. Koos is al jaren in het bezit van bouwtekeningen en oude foto’s van het kantoor in Leiden. Dat is natuurlijk héél interessant voor ons. Koos heeft op vele plekken in het bedrijf gewerkt en kan er boeiend over vertellen. Op deze pagina het interview. Elders op deze website aandacht voor het oude postkantoor aan de Breestraat in Leiden.
G=Guus, K=Koos.
Een van de eerste postkantoren in Leiden aan de Breestraat. dit is een foto van een ansichtkaart uit 1903
G: Koos, jij werkt nog, wat voor werk doe je nu?
K: Ik ben datasteward bij HR Services, Data & Analitics. Dat houdt in dat ik samen met een collega de HR-organisatiestructuur van PostNL beheer. Het is iets tussen IT en business in. In mijn rol heb ik met heel veel mensen in het bedrijf te maken, van de administrateurs tot het management.
G: Waar is nu je werkplek?
K: Mijn werkplek is het hoofdkantoor aan de Waldorpstraat, maar ik kom daar nu maar één dag per week. In deze baan kun je heel goed thuis werken en ik heb een goede werkplek thuis. En nu het drukker wordt na corona is het ook wel lastig om een goede werkplek te vinden in de Waldorpstraat. Delen van het gebouw zijn heel gehorig en dat is lastig als je met een klus bezig bent die concentratie vraagt.
G: Kun je iets vertellen over je loopbaan?
K: Ik ben als 18-jarige in 1980 begonnen als postbode in een houten noodgebouw aan de Gerestraat in Leiden. Dat heeft er gestaan van de jaren 60 tot de opening van de nieuwbouw aan de Schipholweg 130. In dat houten gebouw zat de directeur en waren ook twee bestellocaties gevestigd. Het gebouw bestaat nog! Het staat nu aan het einde van de Hoge Morsweg 201 en is in gebruik als tafeltennishal.
G: Dan heb je zeker veel veranderingen meegemaakt?
K: Dat begon al direct. In mijn eerste week liep ik de Kanaalweg, van de Hoge Rijndijk tot het Lammenschansplein. In de tweede week kregen we de post op deelvoorsorteergebied aangeleverd, dus op de laatste twee cijfers van de postcode. De eerste loop die ik onder begeleiding had gedaan werd toen gesplitst in een 13 en een 20 deel.
Op vrijdag 13 oktober 1967 werd het tijdelijke postkantoor aan de Gerestraat geopend. Men rekende er op dit 15 jaar te moeten gebruiken. Links een knipsel uit het Leidsch Dagblad van 14 oktober 1967. Ook de foto boven komt uit een krantenknipsel. De andere foto komt van Google Maps, de tafeltennishal aan de Hoge Morsweg 201.
Het voormalige hoofdkantoor aan de Schipholweg 130, hoek Willem de Zwijgerlaan. Op 8 juli 2020 vangt Boele en van Eesteren/Du Prie BV aan met de sloop. Hier komt een neiuwe brandweerkazerne met daarboven 140 appartementen. In de loop van 2022 moet dit opgeleverd worden. (Bron foto's: Brandweer, Media ter Plaatse en Sleutelstad)
G: Hoe was de sfeer in die tijd?
K: Onderling was de sfeer fantastisch, je had ook ontzettend veel vrijheid. Maar iedereen, en daar deed ik ook wel aan mee, was altijd klagerig tegenover het management. Alles was fout, het was te druk, je kreeg te weinig overwerk uitbetaald. Maar feitelijk had je het natuurlijk goed. Financieel door alle toeslagen en de kinderen zag je tussen de middag en weer als ze uit school kwamen.
G: Anders dan nu?
K: Absoluut! In de KNJ periode heb ik nog op een voorbereidingslocatie geholpen. Die mensen daar hebben helemaal geen vrijheid. Het enige wat ze moeten is naar de nummertjes op de spuitregel kijken. In de bezorging is het ook lastig, zo’n teamleider heeft een groot aantal depots onder zich en moet soms wel 150 postbezorgers aansturen. Vroeger zat de teamleider bij je op zaal en als je een vraag had liep je er heen. Nu kun je bellen naar een onbekende op de admie.
G: Bestelde je alleen brieven of ook pakjes?
K: De eerste jaren vanzelfsprekend beide. Maar Post heeft altijd wel lopen zoeken naar de ideale bestelvorm. Ik heb nog eens meegedaan aan een pilot. We gingen met vier man in twee auto’s naar een wijk. De brievenbestellers werden dan afgezet en de chauffeurs gingen de pakketten bezorgen. En tussen de middag de barbecue thuis. Prachtige tijd. Was je eerder klaar met de pakketten, dan ging je helpen met het brieven bestellen.
G: Welke ervaringen sprongen er uit?
K: Wat heel vervelend was is dat ik in de jaren 80 een knieblessure opliep. Na een operatie wilden die maar niet herstellen. Ik begon weer en viel weer uit na twee dagen. De hoofdbesteller begon al over beëindiging van het contract te praten. Uiteindelijk bleek dat er in de knie nog een ontsteking had die eerst moest genezen. Het kwam weer goed, maar had me mijn baan kunnen kosten! Een mooie ervaring was een jaar op 3 oktober. De dag van het Leids ontzet is natuurlijk een gewone werkdag. We eindigden de dienst met een aantal mensen bij een patatkraam, waar we naar huis werden gestuurd toen het bier op was.
G: Achttien jaar postbode, wat deed je daarna?
Twee hoofdkantoren waar Koos gewerkt heeft. De algenbak aan de Beatrixlaan 23 en het nieuwe hoofdkantoor aan de Waldorpstraat 3. Beide in Den Haag
K: Groeien! Van 80 naar 105 kg. Maar dat is natuurlijk niet wat je bedoelt. Ik ben nog een tijd waarnemer van de teamleider en plaatsvervangend teamleider geweest. Maar dat bleek het uiteindelijk niet te zijn voor mij. Ik was wel druk met de medezeggenschap. Ik ben nog een tijd volledig vrijgesteld geweest. Leiden had een aantal hele moeilijke jaren met de medezeggenschap, vakbonden en management. Dat heeft ook wel een aantal mensen “de kop gekost”. Samen met een ander werd ik toen gevraagd om de medezeggenschap weer vorm te geven. Maar ik had niet de behoefte dat heel langdurig te doen.
G: En nu zit je in de HR-wereld. Dat is een grote sprong!
K: Cijfertjes lagen me wel. Via een collega in Leiden kwam ik op de salarisadministratie in het Rayon Zoetermeer terecht. Het lukte me steeds beter om uit de cijfer brei van de loonadministratie informatie te halen. We zaten op een paar gehuurde etages aan de Ierlandlaan. In 2005 waren er geen rayons meer en zat ik inmiddels bij het HR Shared Service Centre. Er waren vijf vestigingen in het land, ik werkte op de locatie Schiphol. Dezelfde HR Manager die me toen naar Zoetermeer haalde, vroeg me om in Den Haag te solliciteren op de personeelsadministratie in de Waldorpstraat. Toen kwam er weer een reorganisatie en kwam ik te werken in de personeelsadministratie van de area Zuid-West in Dordrecht. Ik herinner me drie verschillende (gehuurde) locaties. En na het opheffen van de area’s keerde ik weer terug naar het hoofdkantoor via de algenbak (AA-gebouw aan de Beatrixlaan 23) naar de Waldorpstraat. Nog steeds voel ik me op mijn plek tussen de cijfers; continu wordt er gereorganiseerd (lees ingekrompen bij Mail en groeien bij Pakketten). We zijn nu een kleine afdeling maar onmisbaar in het bedrijf om alle processen goed te laten lopen.
G: Koos, we vergeten de bouwtekeningen!
K: We zitten wat ver uit elkaar en ik kom niet zo vaak in Groningen. Ik vind wel een grote enveloppe en dan stuur ik ze naar je op.
G: Prima, ik kijk er naar uit. We hebben nog contact, maar fijn dat je me dit allemaal wilde vertellen.
Maak jouw eigen website met JouwWeb