Wilbert van den Tillaart – Bouwer van bruggen tussen klant en Post - 2

Wilbert is een collega die nog actief is bij PostNL. Hoewel werkend in geheel verschillende takken van het bedrijf hebben we een gemeenschappelijke belangstelling voor het erfgoed van het bedrijf. Van brievenbussen tot postkantoren. Hij volgt de verhalen op de website met belangstelling. En opeens besef je dat hij zelf ook een verhaal te vertellen heeft. Op 27 oktober 2022 zien we elkaar via Teams. Het werd een lange middag. Dit interview geven we als titel mee “Bouwer van bruggen tussen klant en Post” dat is omdat er als er één lijn in de carrière van Wilbert te ontdekken is, is dat hij in vele rollen bezig is geweest met het  fysiek mogelijk maken dat Post de klant op de meest prettige en efficiënte wijze kan bedienen. Dit is deel 2 van zijn verhaal.

G=Guus

W=Wilbert

 

G: Eind jaren negentig nam Post TNT over, merkte je daar wat van?

 W: Dat was hectisch. De pilot voor Formulebeleid was afgelopen in mei 1997. Er kwam een soort van algemene personeelsstop en ik moest gaan solliciteren. Gelukkig deed Leo Cox een goed woordje voor me en kreeg ik een plek in het project Postbusservice. Ik kreeg de verantwoordelijkheid voor de uitvoeringscoördinatie van de vervangingsoperatie. De postbussen waren te klein, van RVS ( roestvrijstaal), met veelal een front met wat we een Oost-Duits frietluik noemden in het midden. Dat was het loket waarachter iemand zat om onder meer te grote stukken of stukken waarvoor moest worden getekend, uit te reiken. De nieuwe postbussen werden rood en groter. Toen iemand uitrekende hoeveel meer ruimte de nieuwe bussen zouden vragen was de uitkomst hfl. 414 miljoen aan bouwkosten. Dat ging natuurlijk niet. Er werd toen besloten om naast het traditionele front, ook postbussen in kasten te plaatsen die eenvoudig en flexibel in de publieksruimtes konden worden geplaatst. De postbussen werden ontwikkeld en geproduceerd door VDL Services uit Hapert en door de firma Zwartwoud in Groningen. Ik zelf heb op 148 locaties de coördinatie verzorgd. Er zijn 260.000 rode deurtjes in totaal gerealiseerd voor deze vervangingsoperatie. Ik heb in die jaren heel veel geleerd, vooral ook op bouwkundig gebied.

 

 

Linksboven: een mooi groepsportret van het Team Postbusservice

Links: Wilbert in zijn werkvertrek. Een mooi tijdsbeeld. We zien de kaart met de rayon indeling die inging in 1994. De rode klok met PTT Post is nog van voor de verzelfstandiging, dus van voor 1989.

Boven: Na de sluiting van het postkantoor aan de Coolsingel in Rotterdam werd de Postwinkel, een Flagshipstore, aan het Weena geopend. De heer naast Wilbert is Peter Bakker, CEO van TNT NV. Onder zien we de vestiging aan het Kerkplein in Den Haag

Foto boven en twee foto's rechts: Meer dan 200 eigen Business Points werden geopend en nog een veertigtal bij partners. TPG Post werd TNT Post op 8 april 2005, we zien het rood veranderen in oranje.

G: En had je later nog wat aan die ervaring?

W: Ik rolde van het ene project naar het andere. Ook projectmanagement leerde ik snel. Gelijk met de vervangingsoperatie van de postbussen (1997-2000), liep ook een pilot, waarbij een nieuwe formule gezamenlijk met de Postbank werd  getest (project Bilthoven) . Dat zou hem niet worden. PostNL besloot toen om zelf een zakelijk netwerk op te zetten. Dat werd de formule: Het Business Point. Goed bereikbare vestigingen, helemaal los van de postkantoren. Meestal op industrieterreinen voor de zakelijke markt. Na de eerste op de Nijverheidsweg in Amersfoort kwamen er nog 200 op eigen locaties en meer dan 40 bij partners als Office Centre. Yme Pasma was de drager van dit project onder Willem van Duin, directeur MKB.

G: Dat was dus al een begin van een afscheid van de postkantoren. Hoe liep die relatie verder?

W: We overlegden natuurlijk regelmatig met de Postbank over onze Joint Venture. Voor de Postbank waren de postkantoren ook  niet altijd ideaal.  Als Post vonden we Postkantoren BV te duur worden. De personeelskosten waren te hoog in verhouding tot de handelingen die voor Post werden verricht. Ook waren de vele postkantoren te groot en te duur in onderhoud én zaten ze niet op goede bereikbare locaties én daarnaast had Postbank en Post vastgesteld dat haar locatiebeleid voor vestigingen teveel uiteenliep. Begrijpelijkerwijze vonden de mensen van Postkantoren BV dit niet altijd even prettig.  Ik kwam weer in deze wereld terecht omdat ik op 1 januari 2003 bij het toen net opgericht Retail begon als bouwprojectmanager. Linda van Zomeren vroeg mij.

Afgesproken werd dat zowel Post als de Postbank ging experimenteren met eigen vestigingen. Op de plekken waar we dat zouden doen ging het postkantoor dicht. We praten dan over de periode 2006-2008. Onze allereerste flagshipstore was in Nijmegen aan de Bisschop Hamerstraat (geopend 2006). Het monumentale postkantoor aan de Schevichavenstraat ging toen dicht. Het tweede en derde postkantoor dat sloot was Coolsingel Rotterdam (2007)  en Den Haag Kerkplein (2008). De Postbank wilde het pand Kerkplein opsplitsen én er een glazen gevel van 6 ton voorzetten, maar dat vonden wij te duur. Wij bleven op Kerkplein. Toen wilden ze daar niet meer. De Postbank opende tegelijkertijd op andere locaties haar eigen Postbankwinkels.

Boven zien we de verhuizing van de Escher. Linksonder zien we de Escher achter Hans Hokke als eerste directeur van Postkantoren BV (bron: MJP april 1992)

G: Kerkplein. Hing daar niet “onze” Escher?

W: Die kon daar niet blijven hangen. Allereerst bood Post hem in bruikleen aan voor het nieuwe stadhuis van Den Haag. Maar dat vond de architect niet passend. Schiphol had wel belangstelling en daar hangt de Escher nog steeds. De allereerste offerte voor de verhuizing was € 75.000. Dan ging hij in drie stukken in een vrachtwagen met airco op pad. In goed overleg met Astrid Wassenberg hebben we toen besloten dat hij ook in zes stukken getransporteerd kon worden, in bubbeltjesplastic. Voor een ritje van een uur was een airco ook niet nodig. En toen waren de kosten € 15.000. Snel verdiend.

Ik vond de verbouwing in Kerkplein één van mijn mooiste projecten. We moesten ook rekening houden met het feit dat het een beschermd stadsgezicht was. We maakten ook een nieuwe entree. Toen een brandweerinspecteur van de gemeente kwam kijken, werd geconstateerd dat we niet meer aan het nieuwe bouwbesluit voldeden. De oude kantoorruimten boven de winkel waren eerder omgebouwd tot appartementen waarin leidinggoten moesten worden gemaakt. Daarvoor waren gaten in het plafond gemaakt, die nu branddicht moesten worden. Dat moest toen voor € 26.000. hersteld worden. Een duur, onvoorzien grapje. We zijn als Post nog tien jaar in het pand gebleven, toen liep het huurcontract af.

G: We zijn als Post vaak van naam gewisseld. Merkte je daar iets van?

W: Meest ingrijpend was de naamsverandering naar TNT Post in oktober 2006. Gepaard gaande met een nieuwe huisstijl, 3000 locaties moesten van rood oranje worden.

G: Nog even terugkomen op de Postkantoren. De relatie met de BV bekoelde?

W: Sterker. Heel Postkantoren BV ging stoppen. Nadat in het najaar van 2007 de voorbereidingen startten, werd op 5 maart 2008 werd bekend gemaakt dat binnen vijf jaar alle vestigingen gesloten zouden worden. We hadden toen tien Postwinkels. Voor elk te sluiten postkantoor zouden we 2 à 3 nieuwe locaties openen (met het shop-in-shop concept). De bijzondere naam was Operatie Semifreddo. Ik begreep dat dat de naam van een Italiaans toetje was.  Ik werd de bouwcoördinator voor de inrichting van de nieuwe vestigingspunten. Elke week hadden we overleg met Postkantoren. Ik had een team van vier eigen projectmanagers en ik huurde er vier in van Arcadis. In de eerste maand moesten we 36 locaties openen. Ik had vooral te maken met Arie Hoogvliet van Postkantoren. We hadden een planning waar niet van afgeweken mocht worden, want die postkantoren gingen wel op afgesproken datum dicht, ook als de nieuwe locaties nog niet gereed waren!

 

Boven: Post opende na de sluiting van de postkantoren talrijke vestigingen in winkels. Hier zien we The Read Shop in Utrecht met het PostNL logo.

De witte postbussen

De Bruna met een PostNL balie in Nederweert

G: Ingrijpend! Maar wat ging er gebeuren met al die Business Points die net ingericht waren?

W: Dat waren er inmiddels 200 ingericht in onze eigen Postpanden. Nadat de postkantoren gesloten waren startte het SURF project “De Nieuwe Weg van de Brief”, de concentratie van de voorbereiding op een beperkt aantal centrale verdeel locaties. Nagenoeg alle panden zouden gaan sluiten. Besloten werd alle Business Points onder te brengen bij franchisenemers. De stalen, zware postbussen zijn toen ook vervangen door witte postbussen, die lichter en gemakkelijker te verplaatsen zijn. Deze landelijke operatie startte terwijl Semifreddo volop gaande was. Mijn team groeide naar 18 projectmanagers om binnen de afgegeven planning gereed te zijn. In Rotterdam Hoogvliet zijn de eerste nieuwe witte postbussen geplaatst.  Ik reisde opnieuw het hele land door.

G: Op je kaartje zie ik nu staan “Manager Netwerkmanagement Retail” bij PostNL Customer Excellence B.V. Wat houdt deze functie in?

W: We hebben in 2022 als PostNL 3850 Retail-locaties en Nederland en werken aan 1000 locaties in België. Mijn taak is er voor zorgen dat die alle faciliteiten hebben om hun werk goed te doen. Ik ben met mijn team verantwoordelijk voor de uitvoering van alle wijzigingen in het netwerk en voor het onderhoud. Dan moet je denken aan de zorg voor meubilair, kasten, brievenbussen. Zorgen dat het automatiseringssysteem NRS kan draaien. We zijn nu bijvoorbeeld bezig met NOVA, dat is een nieuwe meubilairformule.

Ook ben ik bezig met de nieuwe pakket- en briefpostautomaten. We begonnen met een proef in Almere, maar nu staan er al 450 (november 2022) in het land “up and running”. We gaan naar 1500 stuks in 2024. Klanten ervaren het als makkelijk en veilig, kunnen zelf bepalen waar en wanneer ze hun pakjes op halen of afgeven, want de automaat is 24/7 bereikbaar.

Links: de pakketpostautomaat in Almere

G: En zo ben je toch nog bezig met brievenbussen. Daar hadden we eerder al contact over.

W: Het brievenbussenbeleid valt ook onder Retail. Dan maak je toch soms mooie dingen mee. In Orvelte, een museumdorp in Drenthe, stond een oude en verwaarloosd exemplaar. Die heb ik weg laten weghalen, maar dat heb ik geweten! De stichting die het dorp beheert meldde zich. Hun stokoude brievenbus weghalen, dat kon niet. Ik heb toen een oud gerenoveerd exemplaar dat kwam uit Amsterdam en dat tijdelijk in Nieuwegein stond laten verplaatsen naar Orvelte. Ik kreeg een foto van deze bus met het voltallige bestuur er omheen uit dankbaarheid. Mooie anekdotes. Zo vonden we in Nunspeet in de kelder ooit een oud postbussenfront, een houten kast met bronzen deurtjes; postbuscashier heette zo’n ding. Die had ik laten inbouwen bij de bouw van het Business Point in de deuropening van een voormalige telefooncel. Konden klanten ook nog genieten van onze historie. Vond ik mooi. Bij sluiting is deze via Utrecht Mineurslaan en Europalaan terecht gekomen in Nieuwegein. In Workum troffen we ooit een ingebouwde keramieken brievenbus uit 1915 aan. Als “ambassadeur van het Postmuseum” vond ik toen dat die naar het Postmuseum moest. De firma Reitsma was de aannemer daar en die vonden het prachtig. Ze regelden een bus en maakten een personeelsuitstapje naar het Postmuseum. De zeldzame brievenbus ging mee onderin de bus.

G: En zo gingen we nog even door met anekdotes. Wilbert kon nog uren verder. Maar Ruby en Noa, zijn honden, moesten uitgelaten worden. Mijn hoofd liep vol. Wilbert, het was een fijn gesprek. Heel veel dank!

Links: De uit Orvelte verwijderde gietijzeren brievenbus op de werf van VDL Services. Daaronder: de na plaatsing gerestaureerde bus met het gelukkige stichtingsbestuur.

Boven en onder: Business Point gebouwd in voormalige publiekshal van het postkantoor, daar waar vroeger altijd een telefooncel te vinden was.

Linksboven: Een huisstijl handhaven is erg moeilijk! We zien hier Jan Arts, een nu gepensioneerde collega van Wilbert bij Retail voor het nu afgebroken stationspostkantoor in Eindhoven. Opvallend: boven al PostNL, onder PTT Post.

Links: De keramieken brievenbus uit 1915, afkomstig uit het postkantoor van Workum

Maak jouw eigen website met JouwWeb