Mijn eerste stop is in Vriezenveen. De onvolprezen research van Gerard heeft aangetoond dat midden in het centrum een voormalig postkantoor met directeurswoning stond aan het Westeinde 22-24. Ik zie een imposant bouwwerk waarin nu de brillenzaak Pearle is gevestigd. Boven de winkel zijn appartementen gebouwd. Veel informatie over dit pand is op internet niet te vinden. Is dit het postkantoor dat in 1885 gebouwd is en in 1905 onbeschadigd uit de grote brand van Vriezenveen kwam? Nader onderzoek is nog nodig.

Vriezenveen was voor Post in de regio wel een belangrijke plaats. Aan het Manitobaplein 12-13 was lang een Voorsorteercentrum (VC) gevestigd. Een gebouw dat geopend werd in 1973. In de Tubantia van 10 oktober 2018 lezen we:

´Oud postkantoor in Vriezenveen maakt plaats voor woningen. Het oude postkantoor aan het Manitobaplein in Vriezenveen, dat al tien jaar leeg staat, maakt plaats voor twaalf woningen.  Het gebouw en de grond zijn sinds 2 december 2016 onder de naam Manitoba Ontwikkeling BV eigendom van Henk Jonker (Gelepollen BV) en Ton Plegt (Plegt Bouwgroep BV). Eerstgenoemde, die 15 jaar voor het CDA in de gemeenteraad van Vriezenveen zat, investeerde omdat hij het Manitobaplein 'maar een rommel vindt'. „Ik ben gepensioneerd, heb tijd, en vond: daar moet wat aan gebeuren.” Vorig jaar waren hij en Ton Plegt al heel ver met een plan om het oude postkantoor te ontwikkelen tot 27 zorgappartementen, maar op het laatste moment werd daar de stekker uit getrokken. Begin dit jaar kozen zij daarom voor het ontwikkelen van woningen en appartementen, passend binnen het huidige bestemmingsplan. Op de plek van het oude postkantoor verrijzen, mits ze verkocht worden, drie luxe appartementen, zeven woningen en een twee-onder-een kap woning. De prijzen zullen liggen tussen € 210.000 en € 330.000. Het plan wordt uitgevoerd door het bouwbedrijf van Plegt. ”Als 70 procent verkocht is, wordt het oude postkantoor gesloopt. „Als het meezit is dat nog voor de vakantie, dan kunnen we na de vakantie beginnen met bouwen.” 

Nog even wat achtergrondinfo: Op de verkoopfolder van Post Real Estate lees ik dat de oppervlakte van het perceel 2660 m2 is en dat het gebouw met kelder, begane grond en verdieping € 1,8 miljoen moet gaan kosten. De gemeente Twenterand was maar wat blij met het plan, want aan het Manitobaplein stonden meer panden leeg. Zo miste het plein allure en was het stedenbouwkundig onaf. Aan het bestemmingsplan hoefde niets te veranderen.

Na het bezoek aan Vriezenveen rijd ik verder naar het dichtbije Almelo. Aan de Aalderinksingel 8 zie ik een enorm complex met grote hallen (uit 1966). Was dit nu allemaal ooit van Post? Als ik voor een deel met een fitnesscentrum sta komt een mevrouw vragen wat ik aan het doen ben.  Als ik vertel dat ik slechts een gepensioneerde geïnteresseerde ben in postgebouwen wordt ze ineens een stuk vriendelijker. PostNL zit hier nog, loopt u maar even langs die kant om, dan ziet u het vanzelf. Eerst zie ik nog een deel met “te huur” en daarna wordt een hal gevuld met een gigantische kringloopwinkel XXL. Daar weer achter zie ik een ruimte met ervoor postauto’s en binnen de bekende containers en posttassen. De schoonmaakster kan niet veel vertellen, maar ze haalt een vriendelijke mevrouw op die hier al tien jaar werkt. Ze vertelt dat dit een depot is voor de postbezorgers. Maar vanaf hier wordt ook de buslichting uitgevoerd en de autobestellingen in de regio. Ook is hier een overslagpunt van het Tijdgebonden Netwerk. Ze vertelt ook nog dat hier in het voormalige VC de huisnummersorteermachines gestaan hebben. Helaas wordt ze weggeroepen, de chauffeurs die buiten zitten kunnen me helaas niet verder helpen. Ik besef wel dat dit pand alleen een postverkeer locatie was, want ver van het centrum gelegen. In het centrum herinner ik mij het pand aan de Hofstraat, dat dienst deed als lokettenkantoor en nu gesloopt is. Gelukkig kan ex manager Almelo Berry van der Maat mij meer informatie over het pand verschaffen. “Het stuk dat bij Post in gebruik was, was inclusief het hogere deel met de drie roldeuren. Achter die deuren zit/zat de Los en Laadplaats. In het pand zaten ook -uiteraard- een paar honderd postbussen en een businessbalie voor partijenpost. Ook de voorsortering voor het gebied, inclusief Wierden en Borne zat er. In mijn tijd zat voor in het pand o.a. “Tell Sell” of een soortgelijk bedrijf. Dat bedrijf zal ondertussen ook wel door de tijd zijn ingehaald.”

Verder naar Weerselo. Of eigenlijk niet naar Weerselo maar het aanliggende Het Stift. Het Stift ken ik als een van de meest idyllische plekje in Twente. Ook op deze dag midden in de zomer is het er heel erg rustig. “Het Stift is een kleine, tot in de 19de eeuw omgrachte dorpskern, ter plaatse van een in het midden van de 12de eeuw gesticht benedictijnerklooster. Dit klooster werd in de late middeleeuwen omgezet in een wereldlijk en hervormd stift voor adellijke dames, dat tot 1811 als zodanig heeft gefunctioneerd. Van het klooster, dat in 1523 door brand werd verwoest, resteren nog de voorm. kloosterkerk en de zandstenen waterput, die in het midden van de kloosterhof stond. De stiftdames woonden na de reformatie in afzonderlijke monumentale herenhuizen, de zogenaamde Stifthuizen.” (Bron: Jan ten Hove, Marieke Knuijt e.a. Monumenten in Nederland Deel Overijssel 1998 geraadpleegd via DBNL (KB)’.

Bij eerdere bezoeken was ik mij er niet van bewust dat het pand op nummer 6 en 6a een rijksmonument was. Dit zogenaamde Storkenhuis werd gebouwd door de Rijksontvanger J.E.Stork in 1939. Naast de voordeur zien we een eerste steen gelegd door zijn dochter Maria Henriëtte. Vanaf 1909 woonde er de postbeambte van Weerselo, tot 1970 was het een hulppostkantoor, daarna werd het postkantoor verplaatst naar de Raadhuisstraat. Tot 1975 stond nummer 6 leeg. Na restauratie en splitsing in twee woningen werd het in november 1980 opgeleverd. (Bron: J.N.Hinke “Het Stift te Weerselo”  3^e druk 2019). Het gebouw is omringd door hoog struikgewas om de bewoners natuurlijk hun privacy te gunnen. Gelukkig krijg ik het vooraanzicht goed op een foto. Na dit bezoek rijd ik vlug verder om me in Hengelo in het feestgedruis te storten.