Musée de la Poste Parijs

Begin juni was Guus voor studiedoeleinden in Parijs. Bij de planning al dacht hij “hier plak ik een dag aan vast” om het Musée de la Poste te bezoeken. Na afloop van het officiële programma spoedde ik mij dan ook hier naar toe in de stromende regen. Je moet er wat voor over hebben. Het museum is niet erg bekend, want desgevraagd verwezen de lokale inwoners me naar een nabij gelegen postkantoor. Het museum ligt in Montparnasse aan de Boulevard de Vaugirard 34. Exacte aanwijzingen vind je op https://www.museedelaposte.fr/. De ontvangst is buitengewoon gastvrij, ik krijg van de dame van de veiligheidscontrole stapels tissues om me af te drogen.

Boven: in het trappenhuis van het museum hangt een kunstzinnige postkoets. Onder: de enorme laarzen van een postiljon dienden om bij een val van het paard voeten en been van de postiljon te beschermen.

Het museum is vele jaren gesloten geweest, maar nu al weer enkele jaren geopend. De aanblik is modern, ruim opgezet, instructief. Veel informatie toegankelijk via moderne media. Het museum kent vier etages, op de eerste etage ligt een goed voorziene winkel. Helaas voor mij is alles Franstalig, net als de bijschriften. Mijn Frans is in de loop der jaren helaas wat roestig geworden.

Wat opvallend is aan het museum is dat het echt als een Postmuseum bestaat. Veel andere postmusea hebben zich omgevormd tot bredere musea voor Communicatie of zijn zelfs helemaal verdwenen. Wat belangstelling betreft: het aantal bezoekers op jaarbasis kan ik niet inschatten. In de coronaperiode hadden natuurlijk alle musea geen of amper bezoekers. Maar op deze regenachtige vrijdagmiddag zijn mijn dierbare nicht en ik bijna de enige bezoekers.

Boven: schematische plattegrond van het museum. Rechts: tegeltje met afbeelding van ballonvaarders.

Rechtsonder: hard werken onder moeilijke omstandigheden - sorteren in een posttrein.

Onder: de zaal met Franse brievenbussen en uniformen. Daar onder: de verzameling van postpetten.

De route is van boven naar beneden, van de vierde etage naar de begane grond. Ook de tijd dat post vervoerd werd door stoere postiljons met enorme laarzen en een posthoorn is in beeld gebracht. Veel schilderijen met postkoetsen. Een goede uitleg hoe ver de paardenstations van elkaar verwijderd waren. Aandacht voor de luchtpost, de mailboten en hoe tijdens de belegering van Parijs in 1870 de uitgaande post verzorgd werd door luchtballonnen en postduiven.

Een internationaal aspect krijgt de expositie als de postpetten van vele landen naast elkaar in een vitrine getoond worden. Ook heeft men van veel landen een brievenbus in de expositie. Dat spreekt mij aan! Bij beide ontbreekt overigens Nederland.

Ook het proces van tot stand komen van een postzegel wordt goed uitgelegd. “Marianne” is een vast element op de Franse postzegels. Wie met welk ontwerp en model aan de slag gaat is in hoge mate een politieke afweging. We zien ook nog een tweetal lokettenfronten van postkantoren.

Al met al een hele interessante plek. Een bezoek waard!

Boven: zeven voorbeelden van Franse brievenbussen.

Daar onder: in de winkel verkoopt met afbeeldingen van de mooiste Franse postkantoren. Helaas niet gebundeld in een handzaam boekje.

Linksboven: het lokettenfront van een postkantoor. In het museum staan twee opstellingen.

Links: detail van de tentoonstelling over de ontwikkeling van de iconische Marianne-zegel.

Onder: nostalgische kaarten met afbeelding van brievenbus.