Kunst uit de wederopbouwperiode

De nadruk bij onze verkenningen ligt op de gebouwen van de Post en hun geschiedenis. Steeds dieper zijn we ook ingegaan op de organisatorische en technische ontwikkelingen die het gebouwenplaatje van de postgebouwen bepaalde. Er was nog een ontwikkeling die we in dit verband moeten noemen: de esthetische. De PTT had hiervoor een speciale dienst die dit aspect bewaakte: de Dienst Esthetische Vormgeving. Deze dienst (na 1992 Kunst & Vormgeving geheten) bewaakte niet alleen de grafische vormgeving van de postzegels en de industriële vormgeving van brievenbussen en telefooncellen. Ze  had ook tot taak de uitvoering van de zogenaamde 1%-regeling. Die hield in dat 1% van de kale bouwsom van nieuwe overheidsgebouwen aan beeldende kunst kon worden besteed. We maakten een rondje door het land, op zoek naar wat DEV heeft nagelaten. We vermoeden dat we ook nog wel een deel 2 en 3 kunnen samenstellen.

Inleiding

Al in 1938 had de PTT al officieel vastgelegd dat een percentage van het bouwbudget besteed moest worden aan monumentale kunst. O.a. de beelden van Hildo Krop bij het huidige hoofdkantoor van PostNL aan de Waldorpstraat zijn hiervan het resultaat. Na de oorlog in 1951 kwam er een wettelijke regeling.  DEV had tot taak bij nieuwe of vernieuwde gebouwen opdrachten aan kunstenaars te geven1). Uiteraard in goed overleg met architecten, de Centrale Afdeling Gebouwen en de toekomstige gebruikers. In hoge mate kon men een onafhankelijk beleid voeren. Per geval kon men beslissen of er en los kunstwerk geplaats zou worden of dat een beeldend kunstenaar of omgevingsontwerper werd ingeschakeld om een bestaande situatie te verbeteren of aan te vullen. De kunstenaar werd in het algemeen zo vrij mogelijk gelaten Ook kon men beslissen om me het budget van ongeveer een miljoen gulden per jaar te schuiven tussen gebouwen. Aanvankelijk koos men meer voor een decoratieve aankleding, een glas-in-loodraam of een fraai kunstwerk bij de ingang. Later werd ook meer aandacht omgevingskunst en interieurontwerp besteed. Maar dat zien we als buiten het bestek van dit artikel. We beperken ons hier ook voornamelijk tot de kunst van na de oorlog; bij de bouw van de EKPn (jaren 70-80) kwam veel groots tot stand, maar dat laten we hier ook buiten beschouwing.

Wederopbouwkunst verkeert momenteel in zwaar weer. Bij renovatie van een gebouw, herbestemming of sloop wordt deze kunst niet op zijn waarde geschat. soms vechten kinderen van kunstenaars voor de nalatenschap van hun vader. Zie: https://www.nrc.nl/nieuws/2020/12/16/strijdend-voor-pas-vergeten-kunst-a4024153

Hilversum

Hilversum had al voor de oorlog dringend een nieuw postkantoor nodig. De eerste plannen voor de bouw van een nieuws postkantoor op de hoek van de Kerkbrink en de Oude Torenstraat werden gemaakt in 1935. De opzet van architect F.E.Röntgen (1904-1980) was toen al duidelijk. Het gebouw zou zich zowel op de Kerkbrink als op de achterliggende Oude Torenlaan oriënteren. In 1939 werden de definitieve plannen gemaakt. Het beschikbare terrein leverde een vrij grillige plattegrond op. De transparante en grootschalige publiekshal met de vooruitstrevende positie van een los van de peilers geplaatst lokettenfront en de open opzet van de dienstruimten vormen de kern van het ontwerp.

 De koperen vogel boven de ingang werd gemaakt door J. Kriege.  In de lichte hal is op de muur een grote muurschildering aangebracht door Ch. Roelofsz naar het ontwerp van L. Gestel. Voor L. Gestel was dit de eerste opdracht voor een muur schilderij, maar hij overleed voor de realisering. In stilte werd het postkantoor aan Kerkbrink 16 in 1943 in gebruik genomen. Op het moment van ons bezoek in 2022 werd het gebouw gerenoveerd en getransformeerd tot woningen. Het is een monument, dus de schildering is vermoedelijk wel bewaard gebleven.


Egmond aan Zee

Het voormalige postkantoor van Egmond aan Zee kende een dubbelzijdig betonreliëf. Op een foto uit 1983 zien we de buitenkant. Het is gemaakt door Hans Wiesman (1918-1988).  Hij studeerde aan de Kunstnijverheidsschool te Maastricht en onder leiding van professor Röling aan de Rijksacademie te Amsterdam. De ambachtelijke zijde van wandschilderingen leerde hij volgens eigen zeggen spelenderwijs van Matthieu Wiegman en Kees Verwey. Hans Wiesman stond mede aan de wieg van de Cobrabeweging. Zijn werk is daarom verwant aan de geest van die beweging. Hoewel hij sinds 1951 in Bentveld, gemeente Zandvoort woonde, was hij in de Haarlemse kunstwereld graag gezien en had zijn woord daar gezag. Hij maakte veel monumentaal werk, vooral in de jaren 50 en 60,  met name in zijn woonomgeving.

https://www.erfgoedhanswiesman.nl/index.php/monumentale-kunst/betonrelief


Heemstede

 

 

In Heemstede werd als ontwerper van een eigentijds postgebouw is door de Amsterdamse architect Dick Greiner in 1953 voor het adres Binnenweg 160 een ontwerp gemaakt. Mede vanwege een bestedingsbeperking kon de eerste paal pas in juni 1958 in de grond worden geslagen. In september van het jaar daarop kon het postkantoor in gebruik worden genomen. Het betonnen gebouw is zowel aan de binnenkant als buitenzijde sober en eenvoudig, maar er zijn kostbare hout- en glassoorten gebruikt om het geheel een voornaam cachet te geven.

Met medewerking van de kunstenaar Chris de Moor, als esthetisch adviseur werkzaam bij de PTT, en gestimuleerd door de destijds geldende percentageregeling is aan de beeldende kunst opmerkelijke aandacht geschonken en zijn aan drie kunstenaars opdrachten verstrekt:

– Carel Kneulman (1915-2008) [maker ook in 1959 van “het Lieverdje” op het Spui] voor een bronzen gevelversiering op een uit de muur stekende sokkel Een abstracte sculptuur in de juiste proporties en volumes geworden tot een levend en veelzeggend teken

– Jan Meyer (1927-2000) uit Amsterdam voor muurschilderingen in de publieke hal en kantine, vervaardigd in samenwerking met architect Dick Greiner

– Mechtilt Meyer (1936-2000) [echtgenote van Jan Meyer] voor een glasmozaïek-raam in de entree.

 

De in Amsterdam geboren, getogen en overleden architect Dick Greiner, zoon van een timmerman, heeft zich als autodidact op eigen kracht gevormd. In zijn werk is hij beïnvloed door H.P.Berlage en Frank Lloyd Wright, evenals door de  Amsterdamse School. Zijn grootste bekendheid verwierf hij als leider van een architectencollectief met de bouw omstreeks 1924-1928 van Tuindorp ‘Watergraafsmeer’, ook bekend als ‘Betondorp’. De helft van ongeveer 2.000 woningen is uitgevoerd in baksteen en de andere helft in tien verschillende experimentele betonsystemen. Na W.O.II was Dick Greiner betrokken bij de herbouw van o.a. Middelburg en Yerseke. In Amsterdam is een straat naar hem vernoemd. 

https://ilibrariana.wordpress.com/2012/01/04/vm-postkantoor-heemstede-en-architect-dick-greiner/

 


Emmeloord

 

 

Op 3 januari 2021 bezochten we het voormalige PTT-gebouw in Emmeloord. Aan de voorzijde van het gebouw zien een groot maar fraai kunstwerk. Het is een betonreliëf  met een duidelijke link naar de oude functie van het gebouw, een postkantoor. Je ziet een relaxed achterover zittende vrouw die telefoneert. Bovenin een aantal fladderende postduiven. De negen losse elementen zijn gegoten in beton, vervolgens met mozaïeksteentjes ingelegd en daarna aan de gevel bevestigd. Postduiven en PTT worden vaker geassocieerd. Zie bijvoorbeeld  de gevelsteen van het voormalig postkantoor van Steenwijk. Tijdens de opening in 1952 waren de negen betonelementen waarschijnlijk nog niet geplaatst. Dat is ook te zien op een foto in het krantenknipsel. Het reliëf is gemaakt door de kunstenaar Berend Hendriks. Werk van Berend Hendriks zien we ook terug in De Zaaier op de gevel van een kerkgebouw in Ens en in drie glasappliqué ramen van de Hervormde kerk van Nagele.

Bron: www.emmeloord-info.nl


Eindhoven

 

Het oude stationspostkantoor van Eindhoven is gesloopt. De gevel toonde een kunstwerk bestaande uit gekleurde bakstenen en een reliëf. Het is gemaakt door Wally Elenbaas (1912-2008), een kunstenaar uit Rotterdam. De naam van het werk is ‘Berichtgeving’ en je ziet een paard, vogels en mensen die bezig houden met berichten te maken, een typische verbeelding voor een postkantoor natuurlijk.

Voordat het hele gebouw tegen vlakte ging, was de muur met het kunstwerk al weggehaald. Wat is hiermee gebeurd?

Op de website “In de Buurt Eindhoven” (25 aug 2018) lezen we dat men bang was dat dit het eerste stukje postkantoor was dat gesloopt was. Maar navraag bij de gemeente leerde dat het juist uit het gebouw is gehaald en veilig is gesteld. “Het kunstwerk is bewaard gebleven en staat momenteel in een opslagruimte, in afwachting van de ontwikkeling van de rest van het gebied Lichthoven en besluitvorming over een terugkeer in de openbare ruimte in de toekomst”, zo laat de gemeente weten. In een krantenartikel uit 2007 lezen we bovendien dat er mallen gemaakt zijn van de reliëfs.

De kans bestond dat de muur met de afbeeldingen zou breken als het uit het gebouw gehaald werd en dan zou het voor altijd verloren zijn. Zo kon er nog een kopie gemaakt worden. Als het aan de kunstenaar zou liggen dan kwam het werk terug in het station zelf. Dat is de laatste jaren flink verbouwd, maar helaas voor Elenbaas: geen ‘Berichtgeving’ in het gebouw. En al zou het er wel geplaatst zijn, Wally Elenbaas overleed in 2008 en had dat dus niet meer meegemaakt.

Het blijkt dat alle moeite voor behoud tevergeefs is geweest. Zo lezen we in het Eindhovens Dagblad van 6 juli 2020. Het heeft de opslag in een loods bij de projectontwikkelaar AM niet overleefd. Het kunstwerk was in kwaliteit ernstig achteruit gegaan waardoor tot onze groet spijt de fout is gemaakt het af te voeren en te vernietigen. Aldus een woordvoerder van de gebiedsontwikkelaar. 


In 2008 is het voormalig postkantoor aan de Stationsstraat in Wierden gesloopt door de woningstichting St. Joseph Almelo. In dit postkantoor was in 1961 het mozaïek ‘Vervoer’ aangebracht door de kunstenaar Hans Morselt. Na protesten vanuit de Wierdense bevolking is het kunstwerk vóór de sloop van het Wierdense postkantoor verwijderd. Het kunstwerk van 2,5 bij 2,5 meter is er destijds in zijn geheel uitgehaald en voorzien van een stalen omlijsting. Vanaf 2008 was het werk opgeslagen. Maar nu komt het terug naar Wierden.  Het mozaïek uit het oude postkantoor is te zien in appartementencomplex ‘De Schakel’. Woningstichting St. Joseph uit Almelo schenkt de gemeente Wierden het kunstwerk. Het komt op de gevel van appartementencomplex ‘De Schakel’ in de nieuwe stationsomgeving van Wierden. Projectontwikkelaar Nijhuis Bouw van ‘De Schakel’ is content met de toevoeging van het kunstwerk aan de gevel. 

Het kunstwerk van de in 2014 overleden Enschedeër toont een ruiter te paard, een automobilist, een argonaut en een motorrijder. Zijn abstract-directe uitvoering, in een strakhoekige stijl, paste destijds goed bij de naoorlogse periode van de wederopbouw. De monumentale gevelkunst van Morselt is veel te zien op gebouwen in Twente maar eveneens in de rest van het land.


Den Haag

 

“Ik ben druk bezig met het overdenken van een alleraardigste opdracht die de PTT mij misschien wil geven.”

Dit schrijft Escher (1898-1972) in juni 1967 aan zijn oudste zoon George in Canada. De vraag was of hij zijn 4 meter lange Metamorphose II met nog eens 3 meter uit kon breiden. Voor het Hoofd Postkantoor aan het Kerkplein in Den Haag liet de Esthetische Dienst der PTT deze nieuwe 7 meter lange Metamorphose III vergroten tot 48 meter. De prent werd gefotografeerd, deel voor deel op linnen geprojecteerd en overgeschilderd. Escher deed dat niet zelf. De negentienjarige Huug Vooys uit Katwijk kreeg de eer. Escher kwam wel regelmatig langs om de voortgang te controleren. Op 20 februari 1969 werd de wandschildering onthuld. Voor de versie van 48 meter moet u naar Schiphol (achter de paspoortcontrole in Lounge 4), waar het in 2008 naartoe is verhuisd. Er is een korte documentaire over deze verhuizing gemaakt.

https://www.escherinhetpaleis.nl/escher-vandaag/onthulling-metamorphose-iii-den-haag-1969/

N.a.v. een eerste versie van dit bericht informeerde Astrid Wassenberg ons dat er een mogelijkheid bestaat dat het Escher museum een nieuw onderkomen vindt in de voormalige Amerikaanse ambassade. "Onze" Escher zou dan daar een centrale plaats krijgen. Een goed bericht!


Leidschendam

In dit reliëf van beton heeft de kunstenaar Gerard van Remmen (192-1994) het door Gradus van Eden ontworpen PTT-embleem verwerkt. Het Bouwkundig weekblad aug./sept. 1956 vermeldt: “…gelukkig staat de leiding van PTT op het standpunt dat de mens bij brood alleen niet leven kan en zo is in dit bouwwerk (Dr. Neher Laboratorium), waarvan plan en constructiewijze zo nuchter en zakelijk mogelijk zijn opgezet, plaats ingeruimd voor een aantal werken van vrije en gebonden kunst.” Bij de keuze van de kunstenaars heeft Christiaan de Moor van de toenmalige Dienst voor Esthetische Vormgeving PTT geadviseerd. Het gebouwencomplex is op 17 mei 1955 officieel geopend. Het laboratorium is genoemd naar dr. Lambertus Neher, die directeur-generaal der PTT was van 1949 tot aan zijn pensioen in 1954. Het kunstwerk uit 1955 is te zien bij de ingang van het gebouw aan de Sint Paulusstraat 4.


Delfzijl

De foto is gemaakt door David Woltinge.

http://www.staatineemsdelta.nl/1854/postduif

In 1956 verzorgde Johan Dijkstra (1896-1978) de versiering van de betonnen luifel boven de ingang van het nieuwe stationspostgebouw te Groningen. De eenvoudige voorstelling is direct herkenbaar: een postduif met gespreide vleugels en een brief in zijn snavel. Het gebouw werd in 1987 gesloopt om plaats te maken voor het nieuwe hoofdkantoor van de PTT (nu KPN). De luifel kwam in het bezit van de Stichting Johan Dijkstra, die haar overdroeg aan de gemeente Delfzijl ter herplaatsing aan een geschikt gebouw.

Tot het eind jaren ’60 van de vorige eeuw besteedde Johan Dijkstra veel tijd aan het uitvoeren van een aanzienlijk aantal opdrachten voor monumentaal werk; merendeels gebrandschilderde ramen, maar ook enkele wandschilderingen en mozaïeken. In de naoorlogse jaren beleefde de monumentale kunst een bloeiperiode. Er werden veel nieuwe gebouwen opgericht ter vervanging van de in de oorlog verloren gegane bouwwerken, waarbij ook de nodige aandacht aan de decoratie ervan werd gegeven. De in 1950 opgerichte Stichting Kunst en Bedrijf bemiddelde vaak bij opdrachten voor monumentaal werk, waarvan het aantal sterk toenam na de invoering in 1951 van de zogenaamde percentageregeling. Om een zo goed mogelijke samenwerking met opdrachtgevers te bewerkstelligen werd eind 1952 besloten tot de oprichting van de ‘Vereniging van beoefenaren van monumentale kunst’. Dijkstra was één van de kunstenaars die werden benaderd om dit initiatief te ondersteunen.(Bron: Johan Dijkstra 1896-1978, Mieke van der Wal, e.a. Waanders uitgevers, Zwolle, Stichting Johan Dijkstra, Groningen, 1996)

Het mozaïek 1956, een vrijstaande sculptuur, is te zien in Termunterzijl – Plankpad.


  • 1) Edna van Duyn Kunstenaars aan het werk in PTT-Gebouwen in: Kunstschrift Openbaar Kunstbezit Extra “Kunst en vormgeving bij de PTT”, 29e jaargang okt/nov 1985

Maak jouw eigen website met JouwWeb